呉音

ภาษาญี่ปุ่น

ตัวอย่าง
明(みょう)王(おう) (myōō): Buddhist "Wisdom King"

คันจิในศัพท์นี้
呉	音
ご ระดับ: S	おん ระดับ: 1
อนโยมิ

การสะกดแบบอื่น
吳音 (คีวจิไต)

รากศัพท์

呉 (go, “ภูมิภาคอู๋ (ในจีน)”) +‎ 音 (on, “เสียง, การออกเสียง”)

การออกเสียง

• (โตเกียว) ごおん [gòóń] (เฮบัง – [0])
• (โตเกียว) ご​おん [góꜜòǹ] (อาตามาดากะ – [1])
• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [ɡo̞õ̞ɴ]

• คำพ้องเสียง: 語音, 五音

คำนาม

呉(ご)音(おん) (goon) 

1. การออกเสียงฮั่นจื้อที่ใช้ในภูมิภาคอู๋ (ญี่ปุ่น 吳 (Go)) และเยว่ (ญี่ปุ่น 越 (Etsu)) ของจีน
2. “โกอง”, ชั้นการออกเสียงคันจิแบบซีโน-แจแพนีส ชั้นแรกที่นำเข้าไปยังญี่ปุ่น ผ่านทางคาบสมุทรเกาหลี

   โดยทั่วไปถือว่าเป็นการอ่านคันจิที่นำมาจากตอนล่างของแม่น้ำแยงซี (ภูมิภาคอู๋) เมื่อนานมาแล้ว พบมากในศัพท์ทางพุทธศาสนาและศัพท์เทคนิคยุคแรก ๆ

   คำพ้องความ: (เลิกใช้, ชื่อเดิมที่ใช้จนถึงกลางยุคเฮอัง) 和音 (waon)

   คำจ่ากลุ่ม: 漢字音 (kanji-on), 音読み (on'yomi)

   Coordinate term: 和音 (waon), 漢音 (kan'on), 宋音 (sōon), 唐音 (tōon), 慣用音 (kan'yōon)

อ้างอิง

• “呉音”, in 漢字ぺディア [Kanjipedia]‎ (in ญี่ปุ่น), The Japan Kanji Aptitude Testing Foundation, 2015–2025