晋

晋 U+664B, 晋 CJK UNIFIED IDEOGRAPH-664B ← 晊 [U+664A] CJK Unified Ideographs 晌 → [U+664C]

ภาษาร่วม

ญี่ปุ่น	晋
ตัวย่อ	晋
ตัวเต็ม	晉

อักษรจีน

晋 (รากคังซีที่ 72, 日+6, 10 ขีด, การป้อนชางเจี๋ย 一金日 (MCA), การป้อนสี่มุม 1060₁, การประกอบ ⿱亚日)

อักษรสืบทอด

• 𭉟, 𡠂, 缙, 𮥔, 𪹓, 𤨁, 𬓎, 𧪽, 戬, 𭭒, 𭚣, 𫨤, 𢨙
• 𡦌, 𡺽, 搢, 溍, 㬐, 榗, 瑨, 縉, 𨫌, 鄑, 𥰸 (ข้อยกเว้น: ใช้เฉพาะจีนแผ่นดินใหญ่เท่านั้น ส่วนพื้นที่อื่นใช้ 晉 เป็นรากอักษร)

อักษรที่เกี่ยวข้อง

• 晉 (รูปตัวเต็มแบบดั้งเดิม)

อ้างอิง

• พจนานุกรมคังซี: หน้า 495 อักขระตัวที่ 2
• พจนานุกรมไดกังวะจิเต็ง: อักขระตัวที่ 13899
• พจนานุกรมแทจาวอน: หน้า 860 อักขระตัวที่ 8
• พจนานุกรมฮั่นยฺหวี่ต้าจื้อเตี่ยน (ฉบับพิมพ์ครั้งแรก): เล่ม 2 หน้า 1506 อักขระตัวที่ 3
• ข้อมูลยูนิฮันสำหรับ U+664B

ภาษาจีน

สำหรับการออกเสียงและความหมายของ 晋 ▶ ให้ดูที่ 晉 (อักขระนี้ 晋 คือรูป ตัวย่อ และแบบอื่น ของ 晉)

หมายเหตุ: จีนแผ่นดินใหญ่ และสิงคโปร์ ใช้อักษรจีนตัวย่อเป็นหลัก ฮ่องกง มาเก๊า และไต้หวัน ใช้อักษรจีนตัวเต็มเป็นหลัก

การใช้งาน

พจนานุกรมคังซี (ซึ่งอ้างอิง พจนานุกรมเจิ้งจื้อทง 《正字通》) ระบุว่าอักษรนี้ เป็นรูปแบบไม่มาตรฐาน (俗字) ของอักษร 㬜 และเป็นรูปแบบต้นฉบับ (本字) ของอักษร 晉

ภาษาญี่ปุ่น

รูปแบบอื่น

• 晉 (ประวัติศาสตร์)
• 㬜 (โบราณ)

คันจิ

晋

(จินเมโยกันจิ สำหรับตั้งชื่อ)

1. เพื่อดำเนินการ
2. (ของจีน) รัฐจิ้น, ราชวงศ์จิ้น

การอ่าน

• โกอง: しん (shin)
• คังอง: しん (shin)
• คุง: すすむ (susumu, 晋む); すすむしん (susumushin, 晋)
• นาโนริ: くに (kuni); すすみ (susumi); のぶ (nobu); ゆき (yuki)

รากศัพท์ 1

คันจิในศัพท์นี้
晋
しん จิมเมโย
อนโยมิ

*/t͡sin/ → /siɴ/ → /ɕiɴ/

จากภาษาจีนยุคกลาง 晉 (MC tsinH).

คำวิสามานยนาม

晋(しん) (Shin) 

1. (ประวัติศาสตร์) รัฐจิ้นของจีน (ประมาณศตวรรษที่ 11–376 ปีก่อน ค.ศ.) ในช่วงของราชวงศ์โจว
2. (ประวัติศาสตร์) ราชวงศ์จิ้น (ค.ศ. 266–420)
   1. 西晋 (Seishin, “ราชวงศ์จิ้นตะวันตก”, ค.ศ. 266–316)
   2. 東晋 (Tōshin, “ราชวงศ์จิ้นตะวันออก”, ค.ศ. 317–420)

   คำพ้องความ: 晋朝 (Jin-chō)

3. (ประวัติศาสตร์) ราชวงศ์จิ้นยุคหลัง (ค.ศ. 936-947) รัฐหนึ่งในยุคห้าวงศ์สิบรัฐ

   คำพ้องความ: 後晉 (Kōshin, Goshin)

5. ชื่อบุคคลunisex

คำประสม

• 三晋(さんしん) (Sanshin)
• 後晋(こうしん) (Kōshin), 後晋(ごしん) (Goshin)
• 晋子(しんし)忌(き) (Shinshiki)
• 晋山(しんざん) (shinzan)
• 晋書(しんじょ) (Shinjo)
• 晋朝(しんちょう) (shin-chō)
• 晋翁(しんおう)忌(き) (Shin'ōki)
• 東晋(とうしん) (Tōshin)
• 西晋(せいしん) (Seishin)

 

รากศัพท์ 2

คันจิในศัพท์นี้
晋
すすむしん จิมเมโย
คุนโยมิ

คำประสมของ 進む (susumu, “เพื่อดำเนินการ”) + 晋 (Shin, “จิ้น”)

เฉพาะอักษรคันจิ 晋 มีเสียงอ่าน 訓読み (kun'yomi) คือ すすむ (susumu)

การออกเสียง

• (โตเกียว) すすむしん [sùsúmúshíń] (เฮบัง – [0])
• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [sɨᵝsɨᵝmɯ̟ᵝɕĩɴ]

หมายเหตุการใช้งาน

การอ่านนี้สำหรับแยกความแตกต่างจากการออกเสียงแบบ 漢音 (kan'on) ของ 秦 (Shin, “ราชวงศ์ฉิน”) (ออกเสียงคุนโยะมิ 秦 (Hata-shin)) ความหมายเหมือนกับรากศัพท์ 1

รากศัพท์ 3

คันจิในศัพท์นี้
晋
すすみ จิมเมโย
คุนโยมิ

การแปลงเป็นนามวลีของ 連用形 (ren'yōkei, “รากคำหรือรูปคำเชื่อม”) ของคำกริยา 進む (susumu, “เพื่อดำเนินการ”)

คำวิสามานยนาม

晋(すすみ) (Susumi) 

1. ชื่อบุคคลunisex
   

รากศัพท์ 4

คันจิในศัพท์นี้
晋
すすむ จิมเมโย
คุนโยมิ

การแปลงเป็นนามวลีของ 進む (susumu, “เพื่อดำเนินการ”)

คำวิสามานยนาม

晋(すすむ) (Susumu) 

1. ชื่อบุคคลunisex

ภาษาเกาหลี

ฮันจา

晋 (jin) (ฮันกึล 진)

1. อีกรูปหนึ่งของ 晉

การใช้งาน

อักษรนี้ใช้เป็นรูปมาตรฐานเฉพาะสำหรับชื่อเมือง ชินจู ในประเทศเกาหลีใต้และสถานที่อื่นอีกไม่มาก โดยทั่วไปพิจารณาใช้อักษร 晉 เป็นรูปมาตรฐาน

อ้างอิง

• 대한민국 대법원 [Supreme Court of the Republic of Korea] (2018) 인명용 한자표 / 人名用漢字表 [Table of hanja for personal names]‎^[1] (PDF, in Korean), archived from the original on 16 May 2019.

ภาษาเวียดนาม

รูปแบบอื่น

• 晉 (tấn)

จื๋อฮ้าน

晋: การออกเสียงฮ้านเหวียต: tấn
晋: การออกเสียงจื๋อโนม: tấn, tắn, tớn

คำกริยา

晋 (tớn)

1. ดำเนินงาน, เพิ่มขึ้น