สร

ดูเพิ่ม: สิริ, สุร, และ สู่รู้

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาบาลี สร (“ศร”); เทียบภาษาสันสกฤต शर (ศร)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สอน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̌ɔn
	ราชบัณฑิตยสภา	son
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɔːn˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศร สอน

คำนาม

สร

1. ศร

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาบาลี สร (“ทิพย์, แกล้วกล้า”); เทียบภาษาสันสกฤต सुर (สุร)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] สอ-ระ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̌ɔ-rá-
	ราชบัณฑิตยสภา	so-ra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɔː˩˩˦.ra˦˥./

คำคุณศัพท์

สร

1. ทิพย์, แกล้วกล้า

   สรศาสดา

   สรศักดิ์

   สรสีห์

รากศัพท์ 3

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สฺระ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	srà
	ราชบัณฑิตยสภา	sra
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sraʔ˨˩/(สัมผัส)

คำอนุภาค

สร

1. คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น
2. คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น สรนุก

รากศัพท์ 4

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สอ-รอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̌ɔ-rɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	so-ro
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɔː˩˩˦.rɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

สร

1. อักษรย่อของ สุรินทร์

ดูเพิ่ม

• ส.ร.

ภาษาบาลี

รูปแบบอื่น

เขียนด้วยอักษรอื่น

• (อักษรละติน) sara
• (อักษรพราหมี) 𑀲𑀭 (สร)
• (อักษรเทวนาครี) सर (สร)
• (อักษรเบงกอล) সর (สร)
• (อักษรสิงหล) සර (สร)
• (อักษรพม่า) သရ (สร)
• (อักษรไทย) สะระ
• (อักษรไทธรรม) ᩈᩁ (สร)
• (อักษรลาว) ສຣ (สร) หรือ ສະຣະ (สะระ)
• (อักษรเขมร) សរ (สร)
• (อักษรจักมา)

คำนาม

สร ?

1. ศร
2. สระ (น้ำ)
3. เสียง

คำคุณศัพท์

สร

1. ที่เคลื่อนไป, ที่ตามไป
2. ที่จำได้