หิน

ภาษาไทย

หิน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หิน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǐn
	ราชบัณฑิตยสภา	hin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hin˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *triːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫີນ (หีน), ภาษาไทลื้อ ᦠᦲᧃ (หีน), ภาษาไทใหญ่ ႁိၼ် (หิน), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜃𑜫 (ริน์), ภาษาจ้วง rin, ภาษาแสก หรี่น

คำนาม

หิน

1. ของแข็งที่ประกอบด้วยแร่ชนิดเดียวหรือหลายชนิดรวมตัวกันอยู่ตามธรรมชาติ

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

หิน (คำอาการนาม ความหิน)

1. (ภาษาปาก, นัย, สำนวน) ยากมาก

   ข้อสอบหิน

2. (ภาษาปาก, นัย, สำนวน) เข้มงวดมาก

   ครูคนนี้หิน

3. (ภาษาปาก, นัย, สำนวน) เหี้ยมมาก, แข็งมาก

   เขาเป็นคนใจหิน

รากศัพท์ 3

คำกริยา

หิน (คำอาการนาม การหิน)

1. (โบราณ) เปลี่ยนจากทิศทางเดิมไปเล็กน้อย

คำพ้องความหมาย

• ผิน

รากศัพท์ 4

จากภาษาสันสกฤต हीन (หีน), จากภาษาบาลี หีน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หิน	[เสียงสมาส] หิน-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǐn	hǐn-ná-
	ราชบัณฑิตยสภา	hin	hin-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hin˩˩˦/(สัมผัส)	/hin˩˩˦.na˦˥./

คำคุณศัพท์

หิน

1. เลว, ทราม, ต่ำช้า

คำพ้องความหมาย

• หืน