มึน

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມຶນ (มึน), ภาษาจ้วง mwnh

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มึน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mʉn
	ราชบัณฑิตยสภา	muen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɯn˧/(สัมผัส)

คำกริยา

มึน (คำอาการนาม การมึน หรือ ความมึน)

1. เมาอ่อน ๆ, รู้สึกวิงเวียน

   มึนศีรษะ

2. รู้สึกตื้อในสมอง, มึนหัว ก็ว่า

   อ่านหนังสือมากชักมึน