กลิ่น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กฺลิ่น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงglìn
ราชบัณฑิตยสภาklin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/klin˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩥ᩵ᩁ (กลิ่ร), ภาษาเขิน ᨠᩥ᩠᩵ᨶ (กิ่น), ภาษาลาว ກິ່ນ (กิ่น), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃᧈ (กี่น)

คำนาม[แก้ไข]

กลิ่น

  1. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น
  2. บางทีใช้หมายความว่า เหม็น
    แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น
  3. โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ
    เรื่องนี้ชักมีกลิ่น
    การประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น
คำประสม[แก้ไข]
คำสืบทอด[แก้ไข]
  • เขมร: ក្លិន (กฺลิน)

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

กลิ่น

  1. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ, ถ้าทำให้ผูกแขวนคว่ำลงมา เรียกว่า กลิ่นคว่ำ, ถ้าทำให้ผูกแขวนตะแคง เรียกว่า กลิ่นตะแคง