กินเมือง

ภาษาไทย

รากศัพท์

กิน +‎ เมือง; เป็นไปได้ว่าแปลตรงตัวจากภาษามอญ စဍုၚ် (จฑุง์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กิน-เมือง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gin-mʉʉang
	ราชบัณฑิตยสภา	kin-mueang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kin˧.mɯa̯ŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยา

กินเมือง

1. (สำนวน, โบราณ) ครองเมือง

คำพ้องความ

• (ครองเมือง): กินบ้านกินเมือง, กินบ้านผ่านเมือง