ขรุขระ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ขร (“ขรุขระ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขฺรุ-ขฺระ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | krù-krà |
ราชบัณฑิตยสภา | khru-khra | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰru˨˩.kʰraʔ˨˩/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ขรุขระ (คำอาการนาม ความขรุขระ)