ขับ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ขับ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kàp |
| ราชบัณฑิตยสภา | khap | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰap̚˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *k.rapᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂັບ (ขับ), ภาษาไทลื้อ ᦃᧇ (ฃับ), ภาษาไทดำ ꪄꪚꪾ (ฃับ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kaep, ภาษาจ้วง gaep
คำกริยา[แก้ไข]
ขับ (คำอาการนาม การขับ)
- ต้อนให้ไป, บังคับให้ไป, ไล่
- ไล่ตาม
- บังคับให้เคลื่อนไปได้
- ขับเกวียน
- ขับรถม้า
- สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้
- ขับรถ
- ขับเรือ
- บังคับให้ออก
- ขับปัสสาวะ
- ประชดอย่างล้อ, พูดล้อเพื่อสนุก
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขับ, ภาษาลาว ຂັບ (ขับ), ภาษาคำเมือง ᨡᩢ᩠ᨷ (ขับ), ภาษาเขิน ᨡᩢ᩠ᨷ (ขับ), ภาษาไทลื้อ ᦃᧇ (ฃับ), ภาษาไทดำ ꪄꪚꪾ (ฃับ), ภาษาไทขาว ꪄꪚꪾ, ภาษาไทใหญ่ ၶပ်း (ขั๊ป)
คำกริยา[แก้ไข]
ขับ (คำอาการนาม การขับ)