ด้าม
ดูเพิ่ม: ดาม
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗaːmꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨯ᩶ᩣ᩠ᨾ (ด้าม), ภาษาเขิน ᨯ᩶ᩣ᩠ᨾ (ด้าม), ภาษาลาว ດ້າມ (ด้าม), ภาษาไทลื้อ ᦡᦱᧄᧉ (ด้าม), ภาษาไทดำ ꪒꪾ꫁ (ด้ำ), ภาษาไทขาว ꪒꪝꪾꫂ, ภาษาไทใหญ่ လၢမ်ႈ (ล้าม), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ndamj
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ด้าม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dâam |
| ราชบัณฑิตยสภา | dam | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /daːm˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ด้าม
- ส่วนของสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ใช้ถือใช้จับ
- ด้ามมีด
- ด้ามขวาน
- ต้น, ทาง
- โดยด้ามอาทิสวคนธ์(ม. คำหลวง จุลพน)
- ผู้เผด็จด้ามตัณหา(ม. คำหลวง ฉกษัตริย์)
- โดยด้ามอาทิทศธรรมสนท้าว(ม. คำหลวง นครกัณฑ์)
- แลราชผู้มีอยู่ในด้ามมารคธรรม(ม. คำหลวง นครกัณฑ์)
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ด้าม