สัญญา

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) สัญา

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี สญฺญา (“จำ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສັນຍາ (สันยา), ภาษาเขมร សន្យា (สนฺยา)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สัน-ยา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎn-yaa
	ราชบัณฑิตยสภา	san-ya
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/san˩˩˦.jaː˧/(สัมผัส)

คำนาม

สัญญา

1. (กฎหมาย) ข้อตกลงระหว่างบุคคล 2 ฝ่ายหรือหลายฝ่ายว่าจะกระทำการหรืองดเว้นกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง
2. ข้อตกลงกัน, คำมั่น

   เขาให้สัญญาว่าจะมาหาพรุ่งนี้

3. (ศาสนาพุทธ) ความจำ เป็นขันธ์ 1 ในขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ

คำแปลภาษาอื่น

คำมั่น

• คำเมือง: ᩈᨬ᩠ᨬᩣ (nod) (สญญา)
• ดัตช์: belofte (nl) ญ. (เบอลฟเตอ)
• ไทใหญ่: ၵတိ (shn) (กติ)
• ฟรีเชียตะวันตก: belofte (fy) ร. (เบอลฟเตอ)
• ลาว: ສັນຍາ (lo) (สันยา)
• สเปน: promesa (es) ญ. (โปรเมซา)
• อังกฤษ: promise (en) (พรอมิส)

คำกริยา

สัญญา (คำอาการนาม การสัญญา)

1. ให้คำมั่น, รับปาก, ทำความตกลงกัน

   แม่สัญญากับลูกว่าถ้าสอบได้ที่ 1 จะให้รางวัล

คำแปลภาษาอื่น

รับปาก

• ไทลื้อ: ᦁᦱᦙᦃᦱᧄᧈ (อ̱ามฃ่าม)
• ลาว: ສັນຍາ (lo) (สันยา)

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /san˨˦.ɲaː˧˧/

คำนาม

สัญญา

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨬ᩠ᨬᩣ (สญญา)

คำกริยา

สัญญา (คำอาการนาม การสัญญา)

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨬ᩠ᨬᩣ (สญญา)