เอง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เอ็ง และ เอ๋ง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากภาษาเขมรเก่า ឯង (เอง), ឯង៑ (เองฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ឯង (เอง), ภาษาลาว ເອງ (เอง); ร่วมรากกับ เอ็ง

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เอง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงeeng
ราชบัณฑิตยสภาeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔeːŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

เอง

  1. คำเน้นแสดงว่าไม่ใช่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น
    ฉันเอง
    เป็นธรรมดาอยู่เอง
  2. ตามลำพัง, เฉพาะตน
    ไปกันเอง

คำอนุภาค[แก้ไข]

เอง

  1. แหละ, นี่แหละ, นั่นแหละ
    แค่นั้นเอง

คำสรรพนาม[แก้ไข]

เอง

  1. (เลิกใช้) เอ็ง