ลม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lɯmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม), ภาษาลาว ລົມ (ล็ม), ภาษาไทลื้อ ᦟᦳᧄ (ลุม), ภาษาไทดำ ꪶꪩꪣ (โลม), ภาษาไทใหญ่ လူမ်း (ลู๊ม), ภาษาพ่าเก လုံ (ลุํ), ภาษาอาหม 𑜎𑜤𑜪 (ลุํ), ภาษาปู้อี ndumx หรือ rumx, ภาษาจ้วง rumz; เทียบภาษาสุ่ย luml และภาษาจีนเก่า (OC *plum)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ลม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงlom
ราชบัณฑิตยสภาlom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/lom˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ลม

  1. ปรากฏการณ์ของอากาศที่มีการเคลื่อนไหว

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

คำสลับอักษร[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ลม

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ลม (คำอาการนาม ก๋ารลม หรือ ก๋านลม)

  1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

ลม

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩫ᩠ᨾ (ล็ม)

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລົມ (ล็ม)

คำกริยา[แก้ไข]

ลม (คำอาการนาม การลม)

  1. คุย