กัมประโด

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษาโปรตุเกส comprador (กงปฺราโดรฺ, ผู้ซื้อ)[1][2]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กำ-ปฺระ-โด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgam-bprà-doo
ราชบัณฑิตยสภาkam-pra-do
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kam˧.pra˨˩.doː˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กัมประโด

  1. นายหน้าหรือตัวแทนรับติดต่อให้แก่บริษัทต่างชาติที่ทำธุรกิจในประเทศต่าง ๆ ด้วยเหตุที่บริษัทเหล่านี้ขาดพนักงานที่สามารถติดต่อกับบริษัทหรือคนพื้นเมืองได้โดยตรงเพราะอุปสรรคทางด้านภาษาและธรรมเนียมปฏิบัติ[3]
  2. ผู้ทำหน้าที่หาลูกค้าให้บริษัทหรือธนาคาร มักเป็นนักธุรกิจหรือพ่อค้าที่มีฐานะมั่นคงและเป็นที่ยอมรับในถิ่นนั้น ๆ [4]
  3. นายหน้าซื้อขาย[2]

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒.
  2. 2.0 2.1 พจนานุกรม ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร.
  3. สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง. สำนักนโยบายการออมและการลงทุน. ส่วนนโยบายการออมและการลงทุนในภาพรวม. "ศัพท์น่ารู้เกี่ยวกับเศรษฐกิจ." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.fpo.go.th/s-I/Source/word/Word.php?Language=Thai&BeginRec=419&NumRecShow=8&sort=1&search= 2553. สืบค้น 31 พฤษภาคม 2556.
  4. อานนท์ ตรังตรีชาติ. "เมื่อแรกมีธนาคารในสยาม." ความรู้คือประทีป 52, 3 (2554) : 3-7.