กัลยาณี
ดูเพิ่ม: กัลยาณ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต कल्याणी (กลฺยาณี, “ผู้มีความดี; ผู้มีความงาม”) หรือ ภาษาบาลี กลฺยาณี (“ผู้มีความดี; ผู้มีความงาม”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | กัน-ละ-ยา-นี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gan-lá-yaa-nii |
ราชบัณฑิตยสภา | kan-la-ya-ni | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kan˧.la˦˥.jaː˧.niː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
กัลยาณี
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/iː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 4 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง
- th:เพศหญิง
- th:บุคคล