กินลูกตะกั่ว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | กิน-ลูก-ตะ-กั่ว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gin-lûuk-dtà-gùua |
ราชบัณฑิตยสภา | kin-luk-ta-kua | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kin˧.luːk̚˥˩.ta˨˩.kua̯˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
กินลูกตะกั่ว
- ถูกยิง
- ไปขัดผลประโยชน์ของผู้มีอิทธิพลระวังจะได้กินลูกตะกั่ว
คำพ้องความ[แก้ไข]
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 12.