ขันธ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ขนฺธ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂັນ (ขัน), ภาษาไทลื้อ ᦃᧃ (ฃัน), ภาษาเขมร ខន្ធ (ขนฺธ)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ขัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǎn |
| ราชบัณฑิตยสภา | khan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰan˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนาม[แก้ไข]
ขันธ์