ดุษฎี
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต तुष्टि (ตุษฺฏิ, “ความพอใจ”); เทียบภาษาบาลี ตุฏฺฐิ (“ความพอใจ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ดุด-สะ-ดี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dùt-sà-dii |
| ราชบัณฑิตยสภา | dut-sa-di | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /dut̚˨˩.sa˨˩.diː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ดุษฎี