ทุจริต

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี ทุจฺจริต; เหมือนกับ ทุ +‎ จริต

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ทุด-จะ-หฺริด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtút-jà-rìt
ราชบัณฑิตยสภาthut-cha-rit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰut̚˦˥.t͡ɕa˨˩.rit̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ทุจริต

  1. (ทั่วไป, ศาสนาพุทธ) ความประพฤติชั่ว, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางกาย เรียกว่า กายทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางวาจา เรียกว่า วจีทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางใจ เรียกว่า มโนทุจริต

คำกริยา[แก้ไข]

ทุจริต (คำอาการนาม การทุจริต)

  1. โกง
    ทุจริตในการสอบ
  2. คดโกง, ฉ้อโกง
    ทุจริตต่อหน้าที่

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ทุจริต (คำอาการนาม ความทุจริต)

  1. ไม่ซื่อตรง
    คนทุจริต