บุพพ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ปุพฺพ, จากภาษาสันสกฤต पूर्व (ปูรฺว); ร่วมรากกับ บรรพ and บรรพ์
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] บุบ-พะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bùp-pá- |
ราชบัณฑิตยสภา | bup-pha- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bup̚˨˩.pʰa˦˥./ |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บุพพ
- (ภาษาหนังสือ) อีกรูปหนึ่งของ บุพ