ผรั่ม
ภาษาแสก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *prɤmᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ผม, ภาษาคำเมือง ᨹᩫ᩠ᨾ (ผ็ม), ภาษาลาว ຜົມ (ผ็ม), ภาษาไทลื้อ ᦕᦳᧄ (ผุม), ภาษาไทใหญ่ ၽူမ် (ผูม), ภาษาอาหม 𑜇𑜤𑜪 (ผุํ), ภาษาจ้วง byoem, Shangsi Zhuang pʰomᴬ¹
คำนาม[แก้ไข]
ผรั่ม
- ผม (ขน)