พอ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: พ.อ., พี-อู, พู-อี, พ่อ, และ พ้อ

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

  • (เลิกใช้) ภอ

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน พอ, ภาษาลาว ພໍ (พํ), ภาษาคำเมือง ᨻᩬᩴ (พอํ), ภาษาเขิน ᨻᩳ (พอ), ภาษาไทลื้อ ᦗᦸ (พอ̂), ภาษาไทดำ ꪝꪷ (ป̱ํ), ภาษาไทใหญ่ ပေႃး (ป๊อ̂), ภาษาไทใต้คง ᥙᥨᥝᥰ (โป๊ว)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpɔɔ
ราชบัณฑิตยสภาpho
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɔː˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง
ไฟล์เสียง

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

พอ (คำอาการนาม ความพอ)

  1. เท่าที่ต้องการ, ควรแก่ความต้องการ, เต็มเท่าที่จำเป็น, เต็มตามต้องการ
    ในการเดินทางจะต้องเตรียมเงินไปเท่าไรจึงจะพอ
  2. เหมาะ, เพียงทำได้, ควร
  3. ถูก, ชอบ
    พอใจ
    พอตา
    พอหู
  4. อาจ ... ได้
    ตาพอดู
    หูพอฟัง

คำสันธาน[แก้ไข]

พอ

  1. เมื่อ, ครั้นเมื่อ, เพิ่ง
    พอฉันมา เขาก็ไป

อ้างอิง[แก้ไข]