พันธุ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต बन्धु (พนฺธุ) หรือภาษาบาลี พนฺธุ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] พัน-ทุ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pan-tú- |
| ราชบัณฑิตยสภา | phan-thu- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰan˧.tʰu˦˥./ | |
คำนาม[แก้ไข]
พันธุ
- อีกรูปหนึ่งของ พันธุ์