ฟ้อน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨼᩬ᩶ᩁ (ฟอ้ร), ภาษาเขิน ᨼᩬ᩶ᩁ (ฟอ้ร), ภาษาลาว ຟ້ອນ (ฟ้อน), ภาษาไทลื้อ ᦝᦸᧃᧉ (ฟ้อ̂น), ภาษาไทใหญ่ ၽွၼ်ႉ (ผ๎อ̂น) หรือ ၾွၼ်ႉ (ฝ๎อ̂น), ภาษาจ้วง fwen (เฝือน, “รำ, ร้อง”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ฟ้อน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fɔ́ɔn |
ราชบัณฑิตยสภา | fon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fɔːn˦˥/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
ฟ้อน (คำอาการนาม การฟ้อน)
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /fɔːn˦˥/
คำกริยา[แก้ไข]
ฟ้อน (คำอาการนาม ก๋ารฟ้อน หรือ ก๋านฟ้อน)
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ฟ้อน (คำอาการนาม การฟ้อน)
หมวดหมู่:
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน
- ภาษาอีสาน terms with redundant head parameter