สำเนียง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

แผลงมาจาก เสียง[1][2]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สำ-เนียง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǎm-niiang
ราชบัณฑิตยสภาsam-niang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sam˩˩˦.nia̯ŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

สำเนียง

  1. เสียง, น้ำเสียง, หางเสียง, วิธีออกเสียง
    สำเนียงส่อภาษา
    สำเนียงไม่ชัด
    พูดภาษาไทยแต่สำเนียงเป็นฝรั่ง

คำสืบทอด[แก้ไข]

  • เขมร: សំនៀង (สํเนียง) / សំណៀង (สํเณียง)
  • ลาว: ສຳນຽງ (สำนย̂ง)
  • คำเมือง: ᩈᩣᩴᨶ᩠ᨿᨦ (สาํนยง)

อ้างอิง[แก้ไข]

  1. "สำเนียง" เป็นคำไทยเชื้อสายจีนกลิ่นอายเขมร, เฟซบุ๊กเพจ "คำใคร"
  2. ธัญวิทย์ ศรีจันทร์. 2555. รูปแบบคำศัพท์ในภาษาไทยที่เป็นปฏิภาคกับกระบวนการสร้างคำในภาษาเขมร : การศึกษาข้ามสมัย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.