เจี๊ยว
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | เจี๊ยว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jíao |
ราชบัณฑิตยสภา | chiao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕia̯w˦˥/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
เจี๊ยว
- (ภาษาปาก) ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียง ผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า
- (ภาษาปาก) ก่อเรื่องวุ่นวาย, เอะอะอาละวาด
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
เจี๊ยว
- (ภาษาปาก) อาการที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 鳥/鸟 (ziao2/ziou2 เจี้ยว, “นก”)
คำนาม[แก้ไข]
เจี๊ยว
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯w
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๊
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาแต้จิ๋ว
- คำนามภาษาไทย
- สแลงภาษาไทย