เปน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เปิ่น, เปิ้น, เป็น, และ เป๋น

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{เสียงสระสั้น}
เปนเป็น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpeenbpen
ราชบัณฑิตยสภาpenpen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/peːn˧/(สัมผัส)/pen˧/(สัมผัส)

คำกริยา[แก้ไข]

เปน

  1. รูปที่เลิกใช้ของ เป็น (คือ)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เปน

  1. รูปที่เลิกใช้ของ เป็น (ไม่ตาย)

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

เปน (คำอาการนาม การเปน)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩮ᩠ᨶ (เปน)

ภาษาแสก[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เปน

  1. แผ่น