เป่ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงใต้ bengq (เป่ง), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง bengq (แป่ง(nguz bengq hoz-งูเป่งคอ))
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | เป็่ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpèng |
ราชบัณฑิตยสภา | peng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /peŋ˨˩/(สัมผัส) |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เป่ง (คำอาการนาม ความเป่ง)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /peŋ˨˩/
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/eŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมือง
- คำคุณศัพท์ภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter