เป่ง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เปิง, เปิ้ง, และ เป้ง

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงใต้ bengq (เป่ง), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง bengq (แป่ง(nguz bengq hoz-งูเป่งคอ))

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
เป็่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpèng
ราชบัณฑิตยสภาpeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/peŋ˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เป่ง (คำอาการนาม ความเป่ง)

  1. พองขึ้นหรือนูนขึ้นเต็มที่
    บวมเป่ง
    ท้องเป่ง

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

เป่ง (คำอาการนาม กำเป่ง หรือ ความเป่ง)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨸ᩠ᩃᩮ᩵ᨦ (ปเล่ง)
  2. อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩮ᩠᩵ᨦ (เป่ง)