เผ็ด
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) เผจ์
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰetᴰˢ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨹᩮᩢ᩠ᨯ (เผัด), ภาษาลาว ເຜັດ (เผัด), ภาษาไทลื้อ ᦵᦕᧆ (เผด), ภาษาไทดำ ꪹꪠꪸꪒ (เฝย̂ด), ภาษาไทใหญ่ ၽဵတ်း (เผ๊ต), ภาษาไทใต้คง ᥚᥥᥖᥱ (เผ่ต), ภาษาพ่าเก ၸိတ် (ผิต์), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜄𑜫 (ผิต์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เผ็ด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pèt |
| ราชบัณฑิตยสภา | phet | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰet̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เผ็ด (คำอาการนาม ความเผ็ด)