ເຫື່ອ
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *r.tɯəᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เหงื่อ หรือ เหื่อ, ภาษาไทขาว ꪬꪷꫀ, ภาษาไทใหญ่ ႁိူဝ်ႇ (เหิ่ว), ภาษาไทใต้คง ᥞᥫᥱ (เห่อ̂), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜤𑜈𑜫 (รึว์), ภาษาจ้วงแบบหนง towq หรือ tuiq
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [hɯːə̯˧]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [hɯːə̯˧˨]
- การแบ่งพยางค์: ເຫື່ອ
- สัมผัส: -ɯːə̯
- คำพ้องเสียง: ເຮື່ອ (เฮื่อ) (ในถิ่นที่มีการออกเสียงอักษรคู่เหมือนกันเมื่อมีไม้เอก)
คำนาม[แก้ไข]
ເຫື່ອ • (เหื่อ)