ໂສຮຸ້ຍ
ภาษาลาว[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาไทย โสหุ้ย, จากภาษาหมิ่นใต้[1] 瑣／琐 (ซ่อ[2], “จุกจิก, หยุมหยิม”) + 費／费 (หุ่ย[3], “สิ้นเปลือง, ใช้จ่าย”)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [soː˩(˧).huj˥˨]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [soː˥˧˧.huj˧˦]
- การแบ่งพยางค์: ໂສ-ຮຸ້ຍ
- สัมผัส: -uj
คำนาม[แก้ไข]
ໂສຮຸ້ຍ • (โสฮุ้ย)