တူဝ်ၵဝ်ႇ
ภาษาไทใหญ่[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
တူဝ် (ตูว, “ตัว”) + ၵဝ်ႇ (ก่ว, “เก่า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲ᩠ᩅᩫᨠᩮᩢ᩵ᩣ (ตว็เกั่า)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /toː˨˦.kaw˩/
- คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /ต๋+โ-.ก่+เ-า/
- สัมผัส: -aw
คำสรรพนาม[แก้ไข]
တူဝ်ၵဝ်ႇ • (ตูวก่ว)
คำพ้องความ[แก้ไข]
ตัวเอง
|