ᨡ᩠ᨿ᩶ᩅ

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษร) เขี้ยว
• (ถอดเสียง) เข้ว

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xeːw˦˦ʔ/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *χeːwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เขี้ยว, ภาษาอีสาน แข่ว หรือ แข้ว, ภาษาลาว ແຂ້ວ (แข้ว), ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ်ႈ (เข้ว), ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜈𑜫 (ขิว์), ภาษาจ้วง heuj

คำนาม

ᨡ᩠ᨿ᩶ᩅ (ขย้ว)

1. ฟัน, เขี้ยว

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ᨡ᩠ᨿ᩶ᩅ (ขย้ว) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨡ᩠ᨿ᩶ᩅ)

1. (สกรรม) เคี่ยว

รากศัพท์ 3

คำกริยา

ᨡ᩠ᨿ᩶ᩅ (ขย้ว) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨡ᩠ᨿ᩶ᩅ)

1. (ร้อยกรอง, อกรรม) แกล้งทำ

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.