ꩬိင်
ดูเพิ่ม: သင်, သင်ႇ, သိုင်ႇ, သိုၚ်, သိူင်ႇ, သုင်, သုင်း, သုၚ်, သူင်, သူင်ႇ, သဵင်, သဵင်ႈ, သ္ၚိ, သ္ၚု, သၚ်, သႅင်, သႅင်ႇ, และ ꩬဵꩼင်
ภาษาพ่าเก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siəŋᴬ¹ (Jonsson, 1991), จากภาษาจีนยุคกลาง 聲 (MC syeng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เสียง, ภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᨿᨦ (สยง), ภาษาลาว ສຽງ (สย̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᧂ (เสง), ภาษาไทดำ ꪎꪸꪉ (สย̂ง), ภาษาไทขาว ꪎꪸꪉ, ภาษาไทใหญ่ သဵင် (เสง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥒᥴ (เส๋ง), ภาษาอ่ายตน ꩬိင် (สิง์), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜂𑜫 (สิง์)
คำนาม[แก้ไข]
ꩬ︀ိင︀် (สิง์)
ภาษาอ่ายตน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siəŋᴬ¹ (Jonsson, 1991), จากภาษาจีนยุคกลาง 聲 (MC syeng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เสียง, ภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᨿᨦ (สยง), ภาษาลาว ສຽງ (สย̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦉᧂ (เสง), ภาษาไทดำ ꪎꪸꪉ (สย̂ง), ภาษาไทขาว ꪎꪸꪉ, ภาษาไทใหญ่ သဵင် (เสง), ภาษาไทใต้คง ᥔᥥᥒᥴ (เส๋ง), ภาษาพ่าเก ꩬိင် (สิง์), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜂𑜫 (สิง์)
คำนาม[แก้ไข]
ꩬ︀ိင︀် (สิง์)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาพ่าเกที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาพ่าเกที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาพ่าเกที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- คำหลักภาษาพ่าเก
- คำนามภาษาพ่าเก
- ศัพท์ภาษาอ่ายตนที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอ่ายตนที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอ่ายตนที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- คำหลักภาษาอ่ายตน
- คำนามภาษาอ่ายตน