bluff
ภาษาอังกฤษ[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาดัตช์ bluffen (“to brag”), จากภาษาดัตช์กลาง bluffen (“ทำให้อย่างใดอย่างหนึ่งบวม”) หรือจากคำนาม ภาษาดัตช์ bluf (“bragging”). เกี่ยวข้องกับภาษาเยอรมัน verblüffen (“เหยียบ”).
การออกเสียง[แก้ไข]
- IPA: /blʌf/
- คำอ่านภาษาไทย: บลัฟ
- เสียงสัมผัส: -ʌf
คำนาม [แก้ไข]
bluff (พหูพจน์ bluffs)
คำกริยา [แก้ไข]
bluff (ปัจจุบันกาลเอกพจน์บุรุษที่สาม bluffs, พาร์ทิซิเพิลปัจจุบันกาล bluffing, อดีตกาลและพาร์ทิซิเพิลอดีตกาล bluffed)
- (สกรรม, อกรรม) ข่ม, คุยโม้ว่าฉลาดกว่า, แข็งแรงกว่าความเป็นจริง
คำคุณศัพท์ [แก้ไข]
bluff (ขั้นกว่า bluffer, ขั้นสุด bluffest)
- เกเรแต่ก็ใจดี
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาอังกฤษที่รับมาจากภาษาดัตช์
- ศัพท์ภาษาอังกฤษที่รับมาจากภาษาดัตช์กลาง
- คำนามภาษาอังกฤษ
- แม่แบบหน้าที่คำนามภาษาอังกฤษ
- คำหลักภาษาอังกฤษ
- คำนามนับได้ภาษาอังกฤษ
- คำนามนับไม่ได้ภาษาอังกฤษ
- คำกริยาภาษาอังกฤษ
- แม่แบบหน้าที่คำกริยาภาษาอังกฤษ
- คำสกรรมกริยาภาษาอังกฤษ
- คำอกรรมกริยาภาษาอังกฤษ
- คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษ
- แม่แบบหน้าที่คำคุณศัพท์ภาษาอังกฤษ