กลิ่น
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | กฺลิ่น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | glìn |
ราชบัณฑิตยสภา | klin | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /klin˨˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩥ᩵ᩁ (กลิ่ร), ภาษาเขิน ᨠᩥ᩠᩵ᨶ (กิ่น), ภาษาลาว ກິ່ນ (กิ่น), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃᧈ (กี่น)
คำนาม[แก้ไข]
กลิ่น
- สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ
- บางทีใช้หมายความว่า เหม็น
- แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น
- โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ
- เรื่องนี้ชักมีกลิ่น
- การประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น
คำประสม[แก้ไข]
คำสืบทอด[แก้ไข]
- → เขมร: ក្លិន (กฺลิน)
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
กลิ่น