ก้อง
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ก็้อง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɔ̂ng |
ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɔŋ˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກ້ອງ (ก้อง), ภาษาไทลื้อ ᦂᦸᧂᧉ (ก้อ̂ง), ภาษาไทใหญ่ ၵွင်ႈ (ก้อ̂ง), ภาษาอาหม 𑜀𑜨𑜂𑜫 (กอ̂ง์)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ก้อง (คำอาการนาม ความก้อง)
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนกลาง 貢/貢 (gòng)[1]
คำนาม[แก้ไข]
ก้อง
คำกริยา[แก้ไข]
ก้อง (คำอาการนาม การก้อง)
- (โบราณ) อ่อนน้อมเจริญพระราชไมตรี
- พระเจ้ากรุงไทยแต่งขุนนางไปก้องกรุงปักกิ่ง(ประกาศ ร. ๔)
อ้างอิง[แก้ไข]
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ก้อง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩖᩬ᩶ᨦ (กลอ้ง, “ปืนเล็กยาว”)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนกลาง
- คำนามภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter