ขนาบ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขะ-หฺนาบ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà-nàap |
ราชบัณฑิตยสภา | kha-nap | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.naːp̚˨˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ขนาบ (คำอาการนาม การขนาบ)
- ประกบเข้าให้แน่น
- เอาไม้ขนาบทั้งข้างล่างข้างบนหรือขนาบข้างเป็นต้น
- ประชิดเข้าไปทั้ง 2 ข้าง
- กองทัพตีขนาบ
- ติดชิดกันอยู่ทั้ง 2 ข้าง
- ที่ดินขนาบคาบเกี่ยวกัน
- โดยปริยายหมายความว่า เรื่อยมา, ตลอดมา
- รับของถวายกันขนาบมา(ประพาสมลายู)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- ประกบ
- กระหนาบ
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ขนาบ (คำอาการนาม การขนาบ)
- ดุดันเอา
- ถูกขนาบ
- ดุ, ว่า, เอ็ด
- ฉันกลับบ้านเย็นไม่ได้ เดี๋ยวโดนแม่ขนาบ
- อยู่ในความควบคุมอย่างเข้มงวด
- เขาไปไหนไม่ได้ เพราะถูกพ่อแม่ขนาบตลอดเวลา
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 20.