ขยุม
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ខ្ញុំ (ขฺญุํ)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขะ–หฺยุม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà–yǔm |
ราชบัณฑิตยสภา | kha–yum | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.jum˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ขยุม
คำสรรพนาม[แก้ไข]
ขยุม
- (โบราณ) ขยม, ฉัน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ขยุม