ขลา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ខ្លា (ขฺลา), จากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ក្លា (กฺลา); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ខ្លា (ขฺลา)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขฺลา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | klǎa |
ราชบัณฑิตยสภา | khla | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰlaː˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ขลา