ควาญ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ គ្វាល៑ (คฺวาลฺ, “คนเลี้ยง(สัตว์); เลี้ยง(สัตว์)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ឃ្វាល (ฆฺวาล), ภาษาลาว ຄວນ (ควน) หรือ ຄວານ (ควาน)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คฺวาน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaan |
ราชบัณฑิตยสภา | khwan | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːn˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | ควาน |
คำนาม[แก้ไข]
ควาญ (คำลักษณนาม คน)