คุ้น
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɡunꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄຸ້ນ (คุ้น),ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kunj
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คุ้น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kún |
ราชบัณฑิตยสภา | khun | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰun˦˥/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
คุ้น (คำอาการนาม การคุ้น หรือ ความคุ้น)