ซัง
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ซัง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sang |
ราชบัณฑิตยสภา | sang | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /saŋ˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ซัง
- ตอข้าวที่เกี่ยวรวงแล้ว
- สิ่งที่เป็นเส้น ๆ หุ้มยวงขนุน
- ฝักข้าวโพดที่เอาเมล็ดออกหมดแล้ว
- ตาที่อยู่ตามมุมของกระดานดวด เป็นที่ที่ปลอดภัย ซึ่งหมากไม่ถูกฝ่ายตรงข้ามกินและสามารถกินหมากของฝ่ายตรงข้ามได้
ภาษาเขมรเหนือ[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /saŋ/
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ซัง
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
ซัง
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ซัง
รากศัพท์ 4[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ซัง
ภาษาเลอเวือะตะวันตก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *caːŋ
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /saŋ/
คำนาม[แก้ไข]
ซัง
ภาษาเลอเวือะตะวันออก[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *caːŋ
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /saŋ/
คำนาม[แก้ไข]
ซัง
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ซัง (คำอาการนาม การซัง)
- ชัง, เกลียด
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาเขมรเหนือที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาเขมรเหนือที่ยืมมาจากภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาเขมรเหนือที่รับมาจากภาษาไทย
- คำหลักภาษาเขมรเหนือ
- คำกริยาภาษาเขมรเหนือ
- คำคุณศัพท์ภาษาเขมรเหนือ
- การร้องขอรากศัพท์ในรายการภาษาเขมรเหนือ
- คำนามภาษาเขมรเหนือ
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่รับมาจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันตกที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเลอเวือะตะวันตก
- คำนามภาษาเลอเวือะตะวันตก
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันออกที่สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันออกที่รับมาจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาเลอเวือะตะวันออกที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาเลอเวือะตะวันออก
- คำนามภาษาเลอเวือะตะวันออก
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน