บึ้ง
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บึ้ง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bʉ̂ng |
ราชบัณฑิตยสภา | bueng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɯŋ˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมร ពីង (พีง) (ในคำ ពីងពាង (พีงพาง), រពីង (รพีง), และ ហុរពីង (หุรพีง)), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *ɓiŋ ~ *ɓiiŋ ~ *ɓiəŋ ~ *ɓuŋ ~ *ɓhiŋ ~ *ɓhiəŋ (“แมงมุม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน บึ้ง, ภาษาลาว ບຶ້ງ (บึ้ง)
คำนาม[แก้ไข]
บึ้ง (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อแมงมุมขนาดใหญ่หลายชนิด หลายสกุล ในวงศ์ Theraphosidae ลำตัวยาวมากกว่า 3 เซนติเมตรขึ้นไป สีดำหรือน้ำตาลแก่ ไม่ชักใยดักสัตว์ มีขนดกหนาสีเดียวกัน ขุดรูอยู่ตามพื้นดิน คอยจับสัตว์เล็ก ๆ กิน ชนิดที่พบบ่อยและนิยมนำมารับประทาน เช่น ชนิด Haplopelma albostriatum (Simon) พบมากที่ภาคกลางและภาคตะวันออก ชนิด H. minax (Thorell) พบมากที่ภาคเหนือ ภาคตะวันตก และภาคใต้
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບຶ້ງ (บึ้ง), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mbwngj (บึ้ง, “หน้าอยากร้องไห้”)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บึ้ง
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
บึ้ง
- แมงมุมขนาดใหญ่