ประพฤติ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต प्रवृत्ति (ปฺรวฺฤตฺติ); เทียบภาษาบาลี ปวุตฺติ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ปฺระ-พฺรึด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bprà-prʉ́t |
ราชบัณฑิตยสภา | pra-phruet | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pra˨˩.pʰrɯt̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | ประพฤทธิ์ |
คำนาม[แก้ไข]
ประพฤติ
คำกริยา[แก้ไข]
ประพฤติ (คำอาการนาม การประพฤติ หรือ ความประพฤติ)