ปลี
ดูเพิ่ม: ป.ล.
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *pliːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩖᩦ (ปลี), ภาษาลาว ປີ (ปี), ภาษาไทใหญ่ ပီ (ปี), ภาษาพ่าเก ပီ (ปี), ภาษาจ้วง bli หรือ bi, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง bi
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ปฺลี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplii |
| ราชบัณฑิตยสภา | pli | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pliː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ปลี
- ช่อดอกของกล้วยที่ยังมีกาบหุ้มอยู่ เรียกว่า หัวปลี
- กล้ามเนื้อที่มีรูปลักษณะอย่างหัวปลี
- ปลีน่อง
- ยอดเจดีย์หรือยอดมณฑปเหนือปล้องไฉนหรือบัวกลุ่มขึ้นไป