พยัคฆ์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี พฺยคฺฆ หรือ วฺยคฺฆ, จากภาษาสันสกฤต व्याघ्र (วฺยาฆฺร, “เสือ”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | พะ-ยัก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pá-yák |
ราชบัณฑิตยสภา | pha-yak | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰa˦˥.jak̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | พยัก |
คำนาม[แก้ไข]
พยัคฆ์