ฟัก
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ฟัก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | fák |
ราชบัณฑิตยสภา | fak | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /fak̚˦˥/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ (“ฟัก (พืช)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก)
คำนาม[แก้ไข]
ฟัก
- ชื่อไม้เถาชนิดหนึ่ง ผลใหญ่ กลมรี เมื่อแก่ผิวแข็งขึ้นนวล กินได้ มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พืชที่อยู่ในวงศ์ Cucurbitaceae
การใช้[แก้ไข]
ฟักพันธุ์ที่มีผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียกว่า แฟง ส่วนฟักพันธุ์ที่มีรสขม ใช้ทำยาได้ เรียกว่า ฟักขม
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *wakᴰ (“กกไข่”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก), ภาษาจ้วง faeg
คำกริยา[แก้ไข]
ฟัก (คำอาการนาม การฟัก)
ภาษาอีสาน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຟັກ (ฟัก), ภาษาคำเมือง ᨼᩢ᩠ᨠ (ฟัก), ภาษาเขิน ᨼᩢ᩠ᨠ (ฟัก), ภาษาไทลื้อ ᦝᧅ (ฟัก), ภาษาไทใหญ่ ၽၵ်ႉ (ผั๎ก) หรือ ၾၵ်ႉ (ฝั๎ก)
คำกริยา[แก้ไข]
ฟัก (คำอาการนาม การฟัก)