ลิขิต
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต लिखित (ลิขิต, “เอกสารที่เขียน; การเขียน; ที่เขียนไว้”) หรือ ภาษาบาลี ลิขิต (“idem”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ลิ-ขิด | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lí-kìt |
ราชบัณฑิตยสภา | li-khit | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /li˦˥.kʰit̚˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ลิขิต
คำประสม[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ลิขิต (คำอาการนาม การลิขิต)