วรรณยุกต์
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | วัน-นะ-ยุก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wan-ná-yúk |
ราชบัณฑิตยสภา | wan-na-yuk | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wan˧.na˦˥.juk̚˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
วรรณยุกต์ (คำลักษณนาม เสียง หรือ รูป หรือ ตัว)
- (สัทศาสตร์) ระดับเสียงสูงต่ำที่ปรากฏในภาษาต่าง ๆ และทำให้คำมีความหมายแตกต่างกัน
- เครื่องหมายหรือตัวอักษรที่ใช้แสดงเสียงเช่นนั้น
การใช้[แก้ไข]
วรรณยุกต์ในภาษาไทย มี 5 เสียง คือ เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี เสียงจัตวา มีรูปเครื่องหมายบอกระดับของเสียงอยู่เบื้องบนอักษร 4 รูป คือ ◌่ (ไม้เอก) ◌้ (ไม้โท) ◌๊ (ไม้ตรี) ◌๋ (ไม้จัตวา) จากหลักการผันวรรณยุกต์ของไตรยางศ์ เสียงกับรูปอาจไม่ตรงกันก็ได้
คำพ้องความ[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ระดับเสียงสูงต่ำ